هزار جهد بکردم که سر عشق بپوشم                     نبود بر سر آتش میسرم که نجوشم

به هوش بودم از اول که دل به کس نسپارم           شمایل تو بدیدم نه صبر ماند و نه هوشم

حکایتی ز دهانت به گوش جان من آمد                  دگر نصیحت مردم حکایتست به گوشم

مگر تو روی بپوشی و فتنه بازنشانی                     که من قرار ندارم که دیده از تو بپوشم

من رمیده دل آن به که در سماع نیایم                     که گر به پای درآیم به دربرند به دوشم

مرا به هیچ بدادی و من هنوز بر آنم                    که از وجود تو مویی به عالمی نفروشم

به زخم خورده حکایت کنم ز دست جراحت             که تندرست ملامت کند چو من بخروشم

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: